สุนทรพจน์ จาก วรรคทอง ของ สุนทรภู่

  

           แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์

มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด

แม้นเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด

ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน

            บทกลอนข้างต้นนี้  เป็นของกวีเอก  สุนทรภู่  ผู้ที่สร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ไว้หลาย ผลงาน  โดยเรื่องนี้เป็นการกล่าวถึงจิตของมนุษย์ว่ามันลึกยิ่งกว่ามหาสมุทรแปซิฟิก  เปรียบได้ดั่งสีครามของทะเล และคดยิ่งกว่าเถาวัลย์ที่เลื้อยลด  คดเคี้ยว และพันกัน เหตุนั้นในการที่เราจะไว้ใจใครควรมีสติ คือ ความระลึกได้ สัมปชัญญะ คือความรู้ตัว มากำหนดรู้จิตใต้สำนึกของมนุษย์  ไม่เพียงแต่สามารถกำหนดได้แค่จิตสำนึก  แต่ยังรวมไปถึงสิ่งต่างๆในที่สุดขอบโลก ขอบจักรวาล  สุดเอกภพ  อวกาศ  ทางช้างเผือก  สติสัมปชัญญะมีอานุภาพซับซ้อนเสียยิ่งกว่าฟิสิกส์เสียอีก  ท่านสามารถค้นคว้า  อ่านเรื่องเกี่ยวกับจิตใต้สำนึก ได้ในหนังสือ  เดอะท๊อปซีเคร็ด ของทันตแพทย์สม สุจีรา ผู้เขียนหนังสือที่บอกต่อกันมากที่สุด ได้แก่ ไอน์สไตน์พบพระพุทธเจ้าเห็น  จะได้เห็นจากสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า พระพุทธองค์มีสติสัมปชัญญะอันแน่วแน่ทำให้พระองค์สามารถพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง

            เหตุนี้  พวกท่านทั้งหลาย  จงมีสติ  สัมปชัญญะ  เพื่อยังประโยชน์ตน และประโยชน์ส่วนรวม       ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด

สุนทรพจน์โดย : สามเณรสมรักษ์  สุวรรณสุด   นักเรียนชั้น  ม. ๒